Originele, bijna charmante(!) horrorparodie die echter the blood'n'gore niet schuwt. Zoals 'Shaun of the Dead' het stof van de zombiefilm haalt, zo vermag deze prent je aan het lachen brengen op het terrein van de (teen) holiday camp vs hilbilly slashers (van Jason Vorhees, Michael Myers tot Leatherface en 'Deliverance'). Alle clichés zijn aanwezig maar ze worden op zo'n intelligente manier op hun kop gezet dat je dit moeiteloos uitzit. Een slimme horrorfilm, quoi, thanks to Eli Craig.

In dezelfde periode gemaakt als 'Vertigo' en 'Rear Window', maar een heel pak luchtiger van toon. Dat is vooral te danken/wijten(?) aan de eeuwige jongensachtige charme van Cary Grant: slechts op enkele momenten laat hij wat venijn los, meestal dan nog om zijn moeder of zijn nieuwe minnares te berispen (Oedipus iemand?). Eva Mary Saint is dan ook de kille dubbelspionne, met, voor die tijd, niet mis te verstane seksuele toespelingen! Heel de film is echter vooral Hitchcock Grand Cru: setopbouw, sublieme camerazetting, en een plot dat steeds net op tijd een nieuwe clou onthult, het is een bijna foutloos film. (Niet te geloven dat deze prent al 53 jaar oud is!) En let vooral ook eens op de openingstitels, van dé meester Saul Bass zelve, toen nog maar pas in het vak, maar al van een superieure kwaliteit(een ontelbaar aantal toppers zal nog volgen, met films van Preminger, Scorsese, etc, etc)!

Deze remake, uit '81 alweer, onderscheidt zich enkel van zijn notoire voorganger (uit '46) door de tamelijk expliciete erotische scènes: Cora (Jessica Lange hier) mag het iets ranziger maken dan de über femme fatale Lana Turner in haar tijd. Regisseur Bob Rafelson brengt haar relatie met klaploper Frank Chambers (Jack Nicholson-doet-een-James-Cagney'tje) zo dierlijk driftig in beeld dat je soms twijfelt aan hun geestelijke capaciteiten of gewoon zelfs hun liefde voor elkaar. Het blijft een sterk verhaal, uitstekend in beeld gebracht - je waant je echt in The Great Depression! - en met spetterende vertolkingen, als kijker ben je echter niet helemaal mee met de motieven van het koppel.

De analogie naar het huidige Amerikaanse imperialisme is snel gelegd: Macdonald laat de romeinen als enigen niet hun eigen taal spreken, maar american english. Ook de commentaren van de onderdrukte volkeren kan je makkelijk in de huidige context plaatsen. Dit alles samen met de documentaire stijl en met veel tijd voor kennismaking met de plaatselijke gebruiken (alhoewel de Seal People een bizarre voorstelling zijn van de echte bewoners toen, de Picten) hindert de vlotheid van de film. Te weinig full-out actie en ook niet genoeg diepgang ivm de eergevoel van bezetters en onderdrukten: de film is één groot twijfelgeval. Deze verfilming van het kinderboek van Rosemary Sutcliff is dus even weinig overtuigend als 'Centurion'. (De ultieme film over dit mythisch 9th Legion zal wel nooit gemaakt worden: historici twijfelen steeds meer over deze zogenaamde 'verdwijning achter de Muur van Hadrianus', het legioen bevond zich toen volgens verschillende bronnen immers ter hoogte van de Rijn...)

Deze atypische James Wan blijkt toch best te pruimen: 'Poltergeist' en 'Paranormal Activity' op een oldschool bedje van krankende trappen, creepy tikkende klokken, een plóts openslaande deur en een pikzwarte demon met bloedrode ogen. Alsof David Lynch zich over het parallelle universum 'the further' mocht ontfermen, want The Black Log is nooit ver af! Pluspunt: de bewoners van deze haunted mansion doen eens iets wat zelden voorvalt, nl. ze verhuizen uit het kreng! Ook een fijne bijrol voor Barbara Hershey, (niet toevallig de hoofdrolspeelster van 'The Entity') als de bizarre schoonmoeder. Kortom, een lekker potje ouderwets griezelen, met één van de meest originele geflipte séance-momenten van de laatste jaren.