Een boek geeft aan ieder van ons de kans om een eigen interpretatie te geven aan woorden, gevoelens, uitdrukkingen en sferen. Bij een film gebeurt dit door de visie van de regisseur, de muziek, de decors, de kostuums, de acteerprestaties,… Laat het nu net een Europese productie zijn die een – laat het ons direct zeggen – zeer verdienstelijke poging heeft gedaan met de verfilming van Het Parfum. Het plaatje klopte volledig door de sfeerschepping via woordeloze beelden, prachtige decors en tempowisselingen. De lichte aanpassingen aan het originele verhaal (het aantal geuren in een parfum, het aantal dagen/weken in de grot, de tijdsprong aan het begin, …) werken niet storend. Een paar minpuntjes (een inspiratieloze Rickman, het non-tempo in het begin van de Grasse-periode, Spencer Tunik-event op het einde,…) konden het kijkgenot niet bederven. Je kan en mag deze film eigenlijk alleen gaan bekijken als het boek hebt gelezen. Anders blijft het een film met een reukje aan.