Mijnheer Wes Anderson kan mooie plaatjes schieten, over elke scene lijkt eindeloos te zijn nagedacht, een andere plus zijn de grappige en vaak absurde dialogen, maar de verhaallijn is van een ongekende onnnozelheid en het talent van de ingeschakelde acteurs werd sterk onderbenut. Frances McDormand, Bill Muray, Tilda Swinton, geen idee waarom zij nodig waren om zulke nietszeggende rolletjes in te vullen.

In 3D gaan kijken, voor de allereerste keer; spectaculair had ik ergens gelezen; achteraf dacht ik "ze bedoelden waarschijnlijk de film"; ik begrijp niks van dat 3D gedoe, ja dat je er na een uurtje of zo schele hoofdpijn van krijgt. De film zelf dan, die kon me maar matig boeien; ik ben afgekomen op de regisseur en Science Fiction is niet echt mijn ding; soms spannend en opwindend (die operatie); maar vaak blahblahblah, ik denk zelfs dat ik niet alles begrepen heb (lol).

De meester is terug; even slikken toen ik Pattinson op de affiche zag, niet dat ik hem ooit eerder zag acteren, vooroordelen inderdaad; maar Pattinson doet het brilliant. Dit doet denken aan "Crash", die muziek, die vreemde guitarklanken. Fantastisch ook om Giamatti hierin de zien, ja ik kan het eigenlijk niet verwoorden; heel erg van genoten. En zo veel beter dan wanneer Cronenberg binnen de lijntjes kleurt.

Tijdens de film dacht ik een paar keer pft, nee. Na een dagje bezinking denk ik JA! Vaak traag tot heel traag, met een beklemmend sfeertje de hele film door. Een paar zeer geloofwaardige sexscenes (zo zie je ze niet in Hollywood) en een zeer sterk einde; heel verontrustend. Sommige mensen liggen wel heel erg in de knoop met hun sexualiteit.

meer bewijs dat de oscars een complete grap zijn (geworden). Sentimentele draak met een compleet miscaste Clooney in de hoofdrol. Geef hier dat beeldje! En dan die verschrikkelijke soundtrack, van begin tot eind hawaiideuntjes; en nee Biffy Clyro is enkel te horen bij de trailer. Hollywoodcinema van het ergste soort.