Tegenover de "art house"-smaak van Sarko, als politicus bijgenaamd L'Américain niet vies van enig populisme, staan de meer populaire smaak van Marine Le Pen en de Hollywood-voorkeur van Francois Hollande. Sarko blijkt dermate cinefiel dat hij zijn voorkeuren niet tot een lijstje van vijf wist te beperken. Titels die hij desalniettemin vermeldde: La Passion de Jeanne d'Arc van Carl Theodor Dreyer, de zwijgende films van Ernst Lubitsch, L'Atalante van Jean Vigo en It happened one night van Frank Capra. De meest recente film uit dit lijstje dateert van 1934. De man van Carla Bruni wijdt voorts uit over het oeuvre van Stanley Kubrick, een van zijn "lievelingsregisseurs": Lolita is een "tijdloos meesterwerk", A Clockwork Orange "tamelijk gedateerd". Hoewel hem vaak enige ijdelheid wordt aangewreven, prijkt het recente La Conquete (over hemzelf) niet op de lijst.

Hollande diende zijn lijstje in zonder enige bijhorende commentaar. Hij vermeldt drie werken van eigen Franse bodem - Sous le sable van François Ozon, Ma nuit chez Maud van Eric Rohmer en Baisers volés, aangevuld met de obligate Kubrick (Spartacus) en Cheyenne autumn van western-legende John Ford.

De extreemrechtse kandidate Marine Le Pen lacht al eens graag in de bioscoop. Haar favoriete film is de Franse Le Père Noël est une ordure, maar ook Mel Gibsons Braveheart kon zij smaken.

Aan de andere kant van het politieke spectrum kiest rijzende ster Jean-Luc Mélenchon voor vier Hollywoodfilms (de western Little Big Man, het sci-fimeesterwerk Blade Runner, de ultieme vietnamfilm Apocalypse now en Out of Africa), aangevuld met Roma di Fellini.

Centrumkandidaat François Bayrou blijkt, gezien zijn filmlijstje, film vooral als ontspanning na gedane arbeid te berschouwen. Hij vermeldt La Fille du Puisatier (de door Marcel Pagnol geregisseerde versie), The sound of Music , Les Tontons Flingueurs en, jawel, Pretty Woman. (BELGA)