thomasblondelle

Thomas Blondelle
  • Membre depuis le 27/06/2006
  • Nombre de critiques : 4
  • 1
Publié le 27 juin 2006
Je moet al een straffe scenarist zijn om in een chronologisch geordende biografische film elke structuur uit de weg te gaan en een compleet ongeloofwaardig portret op te hangen, met werkelijk geen greintje ontwikkeling van personages. Ronduit belachelijk hoe heel de film focust op patisserie, erectieproblemen en roze schoentjes, en hoe dan helemaal op het eind (als een 'populus ex machina') het Franse volk, compleet met landbouwwerktuigen, voor het kasteel in Versailles komt demonstreren. Dit is een film die half biografische schets, half schets van het leven in Versailles is en dan ook nog eens op het eind een historische prent van Frankrijk nét voor de revolutie wil zijn. Interessant en ambitieus als idee, maar op geen van de vlakken slaat de film de nagel op de kop, waardoor het geheel onsamenhangend, vervelend en repetitief wordt. Vertolkingen : Dunst heeft haar goede momenten als Marie Antoinette maar is verschrikkelijk slecht in 'triestige' scenes (haar gehuil is lachwekkend), Lodewijk XVI is de enige die nog overeind blijft als personage, en die misschien wel in de buurt komt van een 19de eeuwse koning. Over het algemeen mist deze film spanning, lijn, sociale context (geen halve Parijzenaar te bespeuren) en 'tonus' : alles ontwikkelt zich krachtloos, zonder energie, zonder tempo. Nog een element : voertaal is het Engels - Marie Thérèse, dochtertje van het koningspaar, spreekt dan plots haar eerste woorden weer in het Frans, evenals een verloren knecht in het kasteel van Versailles. Capiat qui potest capere. De decors en kostuums zijn dan weer zeer knap gedaan - met wat meer tempo, een beter scenario en een personage-regie was een topfilm mogelijk geweest. Helaas.

Publié le 5 avril 2006
Geen wereldschokkend goede cinema, maar toch verrassend onderhoudend. Nogmaals wordt duidelijk hoe kwaliteitsvolle acteurs van de slappe Vlaamse scenario's toch nog iets kunnen maken - het verhaaltje rommelt en klutst langs alle kanten en maakt ongeoorloofde sprongen in de tijd (soms gaan de zaken wel heel erg snel, wat soms interessant maar hier vooral storend werkt), maar blijft wel boeien. Gered door de acteurs, dus, maar beslist geen rommel.

Publié le 3 mars 2006
Buitengewoon knappe prent. Loodzwaar en ultralicht, speels en tragisch, kinderlijk en bejaard, gevaarlijk en veilig, grappig en bloedserieus; maar bovenal : dat alles tegelijkertijd. Het sprookje bestaat nog vandaag - de prins en de prinses, de oude norse wachter, de komische bijrollen (Zuid-Koreaanse Shakespeare dus). Hier mag iets nog uit het niets komen en er weer tot vergaan. Deze pijl uit deze boog knalde voor mij in de roos.

Publié le 19 septembre 2005
Zeer knappe prent die heerlijk traag verteld wordt. Enkel spijtig dat het begin van de film zo 'laat' in het verhaal van de verzetsbeweging Weisse Rose gesitueerd wordt : een langere aanloop had de personages waarschijnlijk interessanter kunnen doen invullen. Desalniettemin zeer intrigerend en met een ontroerende aandacht voor lichtwerking. Zeer getrouw aan de dagboeken van Inge Scholl en aan de geest van de beweging.
  • 1

Newsletter Cinebel

Suivez Cinebel