Na het eerste deel van Grindhouse (Death Proof) wou ik koste wat kost het tweede deel zien. Ik heb dan ook geen moment geaarzeld om naar de avant-première te gaan op het filmfestival van Oostende. Net zoals Death Proof, zullen ook bij Planet Terror je lachspieren overuren moeten doen, want de film zit vol hilarische momenten. Eén van de beste is toch wel de scène waarin de stripster over een muur springt en tijdens het neerkomen met haar beenprothese, dat eigenlijk een flink uit de kluiten gewassen machinegeweer is, een hele resem militairen omvermaait. Ook de scène waarin popzangeres Fergie door twee hongerige zombies uitééngereten wordt, zal ik niet snel vergeten. Allemaal wat absurd, maar net daardoor zo leuk. Niet elke regisseur moet binnen de lijntjes kleuren... Als je dus genoten hebt van Kill Bill en Death Proof, ben je het aan jezelf verplicht om ook naar Planet Terror te gaan kijken.

Ik denk niet dat ik ooit al een kostuumfilm gezien heb die me zo aan het lachen gekregen heeft als Marie Antoinette. Het is een typische Sofia Coppola geworden die qua sfeer veel weg heeft van Lost in Translation. Ze heeft het scenario voor die film trouwens geschreven toen ze bezig was aan het script van Marie Antoinette. Haar laatste film is er één geworden die het vooral moet hebben van de details: een uiterst verveelde blik van Marie Antoinette, een scène met alleen maar close-ups van schoenen, taarten en andere gebruiksvoorwerpen en een soundtrack die voor een dergelijke film op zijn minst als origineel bestempeld kan worden. Kirsten Dunst slaagt er uitstekend in om zonder veel woorden emoties over te brengen. Net zoals the Virgin Suicides wordt deze film naar het einde toe wat grimmiger en misschien ook iets minder boeiend, maar het blijft een absolute aanrader!