Soderbergh, die -laat ons hopen dat hij het niet meende- onlangs zijn pensioen aankondigde, slaagt er in om alweer eens een indrukwekkende cast (Winslet, Paltrow, Law, Damon...) rond zich te verzamelen en in één moeite nog maar eens een end-of-the-world film aan het lange rijtje van de laatste jaren toe te voegen. En, jawel het is een goeie: in "Contagion" komt het gevaar van een nieuw virus, dat zich razendsnel en wereldwijd verspreidt. Vinnig gemonteerd, fraai camerawerk en een stevige techno-soundtrack houden het tempo stak. Keerzijde van de medaille: net door die flitsende montage en de overvloed aan personages, worden die nét niet voldoende uitgewerkt om empathie met ze te krijgen, zodat je toch nooit echt wordt "gepakt". Maar sowieso meer dan de moeite.

Je kon natuurlijk al een beetje voorspellen dat de conaisseurs hun neus eens goed gingen ophalen voor deze nieuwe vlaamse hit (want wees gerust-deze zal scoren!). Feelgood verhaaltje waar jij en ik wel van houden, vlot omgezet in realistische dialogen, fris vertolkt en goeie soundtrack van Meuris en Papermouth. Balanceert soms een beetje op de rand van klefheid, maar relativeert zichzelf ook voldoende zodat dit een aangename crowdpleaser geworden is. Minpuntje dan toch: de ietwat banale cinematografie, zeker wanneer je dit vergelijkt met Enthoven's vorige en schromelijk onderschatte "Happy Together".

Relnicht Lee Tamahori kreeg heel goed materiaal in handen: het waargebeurde verhaal van één van de dubbelgangers van Saddam's zoon Uday en zet dit dankzij een vertolking van oscarniveau door Dominic Cooper om tot een behoorlijke film. Verzorgd in beeld gebracht en behoorlijk gemonteerd, maar af en toe een beetje té bewust de schandaalsfeer aan het opzoeken en daardoor misschien net wat te veel het coherente verhaal uit het oog verloren.

Dit soort romantische komedies staat of valt met de chemie op het scherm tussen de hoofdrolspelers en hier is dat meer dan een beetje het geval: Timberlake en Kunis zijn onweerstaanbaar. Bovendien heeft "Friends" nog enkele troeven in zijn mouw: een zeer sterke supportcast (Harrelson, Clarkson en vooral Jenkins), knappe soundtrack en een nevenverhaallijn (de vader -Richard Jenkins-lijdt aan Alzheimer) die er echt toe doet en bovendien wérkt. Ik ben absoluut geen fan van komedies, maar na "Horrible Bosses" is ook dit weer gewoon een heel goeie film!

James Franco schittert als de dichter Allen Grinsberg in deze vrij ambitieuze poging om diens meesterwerk "Howl" in beelden te gieten. De scenes waarin Franco het gedicht declameert zijn veruit de beste van de film, de poging om het proces in het gedicht te verweven halen voor een stuk de kracht van de woorden onderuit en da's een beetje jammer. Desalniettemin een interessant stukje cinema!