dementor69

dementor69
  • Membre depuis le 02/04/2007
  • Nombre de critiques : 11
Publié le 16 septembre 2007
Wanneer een filmreeks aan zijn derde kind zit, dan wordt het meestal tijd om het badwater weg te gooien. De Bourne-trilogie bewijst echter het tegendeel. Sommigen zullen van de handheld camera's van regisseur Paul Greengrass hoofdpijn krijgen. Maar degenen die hun hersencellen afstemmen op het verhaal, worden meegezogen in de zoektocht van Bourne naar de oorsprong van zijn kwaad. En dat hij hierbij als een Eurail een trits hoofdsteden aandoet, is een leuke bonus voor het oog. De kijker wordt bij de Bourne Ultimatum overrompeld door flitsende montage, keiharde gevechtscènes, spannende achtervolgingen en visuele hoogstandjes. Combineer dit met een ijzersterk verhaal en dito vertolkingen en men krijgt één van de cinematografische hoogtepunten van 2007.

Publié le 22 août 2007
Na 18 seizoenen en 400 afleveringen later vonden schepper Matt Groening & Co de tijd rijp om een langspeelfilm de wereld in te gooien. Dat er niet overhaast tewerk is gegaan strekt hun tot eer. Het klassieke scenario (Homer doet iets dom, daredevil Bart zet een grote mond op, Lisa is het Geweten, Maggie zuigt op haar fopspeen en Marge houdt deze dolle boel samen) staat stevig op haar voeten. Hoewel de nevenpersonages (buiten Flanders) nauwelijks aandacht krijgen, worden ze toch allemaal opgetrommeld. Onder een stortvloed van anarchistische dialogen en ironische dubbele bodems ondergaat men de geslaagde combinatie van de typische 2D-tekenstijl met 3D-camerabewegingen. Hoewel in eerste instantie gericht naar de fans, is dit zonder meer een leuke film voor zowel jong als oud. De interacties van de zaal liegen hier niet om. Wedden dat u ook naar huis gaat met de tune van ‘Spider Pig’ in uw hoofd? D’oh!

Publié le 17 août 2007
Naar een film gaan kijken waarvan de leeftijd van de doelgroep minder bedraagt dan de helft van je eigen leeftijd heeft zo zijn risico's. Pellicules van Michael Bay blinken namelijk uit in steeds overtreffende ontploffingen, eindeloze vuurgevechten, bombastische muziek, flauwe moraal en misplaatst patriotisme. Alles was echter niet kommer-en-kwel. Zo creëerden de actiescènes in de woestijn en de gevechten tussen de robots zelfs een 'wauw'-gevoel. Maar jammer genoeg waren dit de enige noemenswaardige opwindende momenten. Daar kon zelfs het geheupwieg, de blote navel en de lange benen van hoofdrolspeelster Megan Fox niet aan helpen. Haar tegenspeler, Shia LaBeouf, is perfect gecast als hyperkinetische babyface van dienst maar de over-the-top vertolkingen van Jon Voight en John Turturro ruiken echter naar snel geldgewin. Alleszins, als je liefhebber was van de tekenfilmserie en het afgeleide speelgoed jarenlang naast je bed stond te blinken, is er slechts 1 boodschap: gaan kijken! Maar alleen dan!

Publié le 4 août 2007
‘Harry Potter 5’, staat op mijn cinematicket. Het lijkt wel een onbekend Shakespeariaans toneelstuk. En dat is het ook een beetje. Liefde, haat, wantrouwen, oorlog: zelfs de Oude Grieken hadden het niet beter kunnen bedenken. In de 5de episode draait alles rond het karakter en geweten van een getormenteerde Harry. Zelfs de nevenpersonages verdwijnen, soms letterlijk, van het scherm. Vele critici beschouwen dit deel als het begin van de eindtrilogie maar deze conclusie lijkt me (voorlopig) voorbarig. Gingen de vorige delen overduidelijk over een steen, een kamer, een peetvader en een beker, dan is het kader nu ver te zoeken. Er is geknipt in het verhaal en gemonteerd dat het lieve lust was. Tijdens deel 1 werd het boek bijna woord per woord gevolgd maar het wordt stilaan duidelijk dat deze literatuur onverfilmbaar wordt. Wat niet wegneemt dat alles met meer diepgang, grimmiger en met veel speciale effecten wordt gepresenteerd. And that’s also entertainment!

Publié le 16 juillet 2007
Aan de start van zijn zoektocht naar een vervanger voor de pas overleden koning van Far, Far Away, krijgt Shrek te horen dat hij vader wordt. Terwijl hij worstelt met dit gegeven, wil de uiteindelijk gevonden troonopvolger Arthur ‘Artie’ Pendragon geen kroontje opzetten. Prince Charming wil dit eigenlijk wel en dit tegen elke prijs… Wie zat te wachten op een waterval dubbele bodems, geslaagde knipogen naar bekende films of spitse dialogen, komt nu bedrogen uit. Het verhaal komt traag op gang, kabbelt dan rustig verder om dan –in een ultieme eindjump- richting happy end te spurten. Er is geen of nauwelijks (humoristische) interactie tussen de drie protagonisten, het Merlijn-personage is ronduit flauw en de vrouwelijke inbreng beperkt zich tot Charlie’s Angels-poses. Als Dreamworks nog sequels of spin-offs plant, dan moeten ze dringend uit een ander vaatje gaan tappen want dit vat is duidelijk af.

Newsletter Cinebel

Suivez Cinebel