Kort voor middernacht op 14 april 1912 kwam het onzinkbaar geachte luxe-passagiersschip Titanic in botsing met een ijsschots die de romp van het schip fataal beschadigde. Het drama dat volgde beroerde de hele wereld en blijft 100 jaar later nog steeds tot de verbeelding spreken. De eerste langspeelfilm die inspeelde op het drama verscheen al het jaar nadien in de zalen (Atlantis van August Blom). Later volgden nog versies van Roy Ward Baker (A night to remember) en uiteraard James Cameron (Titanic).
Maar schipbreuken hoeven in filmverhalen niet altijd het dramatische hoogtepunt te zijn. Soms zijn ze een aanleiding, een verteltruc om een aantal personages te isoleren, vaak als vertegenwoordigers van de maatschappij in het algemeen. Denk aan Hitchcocks virtuoze Lifeboat of aan DeMille’s Male and female waarin aristocraten stranden op een onbewoond eiland en een butler de hulpeloze bende van vuur, voedsel en onderdak moet voorzien.  In Jaws vormt een traumatische ervaring met haaien bij een schipbreuk - in een van de meest beklijvende scènes van de film omstandig uit de doeken gedaan - dan weer de psychologisch achtergrond van Robert Shaws personage. En in de Britse cultkomedie Whisky galore! merken we enkel de gevolgen van het stranden van een vrachtschip : het hele Schotse dorp probeert de lading whisky te bergen! Een bijzonder geval zijn de spookverhalen als The Fog of Ghost ship, waar onverwerkte traumatische gebeurtenissen uit het verleden schepen doen weigeren om te zinken zoals het hoort en het spookschip op een wraakzuchtige koers sturen. Deze zomer doen ze ook uw veilige filmhaven CINEMATEK aan!